Chassé
Incubus en Succubus
Tijd was uit onze aandacht vergleden
een volgende kopje werd zacht neergezet
ergens in ons klonk zachtjes een stem
die aangaf dat kaartjes voor het theater
tijd aangaven van een half uur geleden.
We wisten het doch zeiden niets, doelbewust:
liever verbleven we in ons eigen geluk
een prachtig stuk dat we die avond schreven,
levendiger dan wat Broadway op kon voeren
intenser nog dan toen Julia werd gekust.
De avond opende het doek van de nacht
en toonde een voorstelling voor ons twee
terwijl alles rond ons onzichtbaar werd
door spotlights die enkel op ons schenen
en teder, zo zacht onze tekst werd gebracht.
Elke seconde zit opgeslagen in ons brein,
een film die zich afspeelt in onze dromen,
en nu we elkaar hebben moeten laten gaan
wordt eenzaamheid verbannen met herinneringen
die in onze hoofden spelen, tot we samen zijn.