Even beven zonder te begeven na al dat streven
naar een beter leven.
Hoe ik soms luister naar al dat gefluister en
dan zo graag verdwijn in het duister.
Ik schreeuw al een eeuw als een leeuw ,ik wil
sneeuw zo wit als een meeuw.
Een droom zo fijn, rood als wijn net als de pijn
wanneer mijn droom mij weer terug brengt
voor de nog niet aangekomen trein .
Kloten hoor al dat gestoor waar doe ik het voor,
ja ik weet dat ik niet spoor.
Rijmen woorden,zinnen aan elkaar lijmen, en niet altijd dat
slijmen van wauw wat kan jij goed rijmen.
Ben er niet zo goed in,heb daarom niet altijd een zin van
kijk hoe ik dit gedicht begin ,dit klinkt niet bepaald zo lekker
als een goede gin, maar ach ik ben ook niet zo ervaren als kinn.