De dagen worden geteld naar het einde van een verbond
dat overrijp op de grond ligt te rotten, veel te lang.
Maar je wou het verborgen houden, onderin de schaal,
met parfum het huis besprenkelen opdat niemand
de stinkende staat van ontbinding ruiken zou.
Maar rottend ooft trekt vliegen aan en krioelend venijn
dat ongevraagd het huis inpalmt. Eerst verborgen,
onzichtbaar haast… maar gaandeweg verworden
zwarte stippen tot een zwerm dat met oorverdovend gezoem
het leven ondraaglijk weet te maken.
Dus gooi ik de schaal om, leg de rotte onderkant bloot
waarop het ongedierte zich op stort, met een hels lawaai.
Enkel zo kan geruimd: blote handen die het vuil opscheppen
terwijl beklemmende walging de maag doet keren,
omwille van de onmenselijke stank.
En mét het dampend vuil, stap ook ik naar buiten,
al moet ik daarvoor het huis voorgoed verlaten,
de deur open, zodat het ongedierte zijn weg naar buiten vindt,
en jij ook weer ademen kan: hoe je ook over me denken zal:
jou wens ik nog steeds het beste toe.
Want jij kan het niet helpen.
HIJ&ZIJ: | Woensdag, mei 17, 2006 15:10 |
Einde van een verbond? Heftig vind ik dit, je zult wel weten wat je doet, al kan ik je gedicht ook helemaal fout interpretteren. liefs, |
|
Mathilde: | Maandag, mei 15, 2006 19:21 |
ja... kus? |
|
Green eyes: | Maandag, mei 15, 2006 10:33 |
pft dit is hard... de ontreinigingdienst bellen? Adem zuivere lucht... dan kom je er wel weer. Kusje! |
|
nippy: | Zaterdag, mei 13, 2006 11:19 |
*stilte* heel intens...liefs | |
Nemesis: | Zaterdag, mei 13, 2006 08:19 |
Bewondering - en stilte van mijn kant. |
|
chocaatje: | Zaterdag, mei 13, 2006 00:32 |
Heel heftig, tranen prikken.Liefs mieke | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 mei 2006 | ||
Thema's: |