Hij ziet het pad niet door de zone der nevelen
vedwaast kijkt hij om zich heen,
zijn ogen schietend over
de onzichtbare wegen van het leven.
Evenals de wolken sloft hij verdwaalt over de aarde,
niet wetend waarheen,
tot de bomen, eerder schimmen van de werkelijkheden
die niet bestaan, voor zijn ogen verschijnen.
verdwaalt en verdwaast als hij was, bleef hij stappen
en met elke stap zichzelf verliezend.
De mensen om hem heen weten niet wat er gebeurt
wartaal en soms iets van betekenis is het enige
wat ze horen, toch verdwijnt die betekenis
stap voor stap
Gek noemen ze hem, al lijkt hij me eerder de weg kwijt.
Eén stap is het verschil tussen gek en ...