Ze drijven op het niets
Witte vlokjes sneeuw in de zon
Als stukjes vlees in de soep
Worden verplaatst door een engel die zucht
Soms rood, oranje of geel
Ik zie ze als ik daar weer ben
Kijkend naar de lange strepen die
Fel afsteken tegen het duistere
Ik zou ze willen aanraken
Even die felheid voelen
Even in de hemel zijn
Het eeuwige
Ik kijk omhoog en zie niets dan
Witte, gekromde lijnen, remspoor
De een dikker dan een ander
Een uitgetrokken vlok.
Wie er naar kijkt, krijgt dat
Ene gevoel,
De hele wereld aankunnen
Ontdekken.
Onbewust zie je het, want als
Je even goed kijkt, zie je daar die ander
De ander die naar hetzelfde wonder kijkt
Even zie je, ontdek je.
Kijk.