riedel van rijm raast roerig ritme
tolt en rolt in uitgehold
grauwe ganzenveer
imploderend door inkt
vlekt tot vaag verteren
waar bloed broos bulkt
in adem der aderen
nabij zo mij
moe en machteloos
doemt het denken
met bangst voor de angst
voel vretend
chaos graaft geulen
omsluitend mijn onmacht
stilt sluimerende stem
in leren doorleven
in kern de kracht
houwen met vertrouwen
lopen en hopen
wetend ooit waartoe
sunset: | Woensdag, mei 24, 2006 10:15 |
Ach Maria, allerliefste vriendin, waarom gevraag waar reeds alle antwoorden in ons eeuwig zijn besloten liggen. Jouw teer zachte woorden treffen, raken en zijn voor velen zo herkenbaar als het licht van maan en, soms, ook zon. Liefs en heel warme knuf, sunset |
|
lachebekje1988: | Woensdag, mei 24, 2006 09:52 |
Het gedicht geeft zoveel gevoel af echt prachtig! liefs, |
|
switi lobi: | Woensdag, mei 24, 2006 09:11 |
In stilte brand een kaars er bloeit een bloem in paars haar kleur gedragen door het licht en pracht de zachte geur in voel naar jou in hoop gebracht Dikke kus... Liefsliefs, switi lobi |
|
hiljaa: | Woensdag, mei 24, 2006 06:19 |
zeer mooi verwoord! voelend! knufliefs--hiljaa-- |
|
Fata Morgana: | Woensdag, mei 24, 2006 00:51 |
Zwijgend zwoeg ik mee langs jouw pad, delend doordrenkt van dromen, misschien het zwaarste stuk gehad.... zijn we aan nieuw begin gekomen, trustenknuf Fata. | |
tulpje: | Woensdag, mei 24, 2006 00:42 |
herkenbaar je hebt het heel mooi verwoord truste knuffel |
|
m@rcel: | Woensdag, mei 24, 2006 00:15 |
wat ontzettend mooi geschreven en zo herkenbaar Liefs m@rcel |
|
Bieke: | Woensdag, mei 24, 2006 00:13 |
Heel herkenbaar meid en ook zeer prachtig neergezet zoals altijd Liefs en knuffie Bieke, |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 24 mei 2006 | ||
Thema's: |