Ik moet weer schrijven
en toch
is er weinig te betreuren
want
knap ben ik niet maar bovenal
toch geniaal?
Ik moet weer schrijven
en toch
is er niemand die het ziet
niemand die mijn momenten ooit kan begrijpen
niemand waarvan mijn pen kan winnen
niemand te dom of te slim
niemand om me te helpen en niemand om me te doden
Ik moet weer schrijven
en ik treur
om vergeten liefde, verspild talent
en de momenten die ik deelde
met de schim van jouw lichaam
Ik moet nu niet denken
maar winnen van mijn gedachten
de tijd is mijn vijand, het leven een vreemde,
mijn pen mijn vriend