Vaarwel rol beschuit
het ga je goed
denken doen wij aan je
jij die als kruimels
ligt op het bord
We bestreken je zo vaak
met jam of hagelslag
namen een hap ervan
en zeiden dat smaakt goed
Heen ben je van ons gegaan
alleen een plaatje hebben we
waarop fier en trots
een knapperige beschuit staat
Waarde vriend we leiden je uit
met gezang en muzikaliteit
zwart gekleed staan we
bij jouw toekomstige graf
Alles is nu anders geworden
het ochtendmaal dat eens
smaakten als een godenspijs
nu smeer ik maar een boterham
Maar bedenk een betere vriend
heb ik nimmer gekend
sunset: | Zondag, mei 28, 2006 14:27 |
Je brengt een heel droef gevoel over naar de lezer terwijl die constant de neiging heeft te glimlachen. Was het ook niet deels ironie? Liefs, sunset |
|
mums: | Zondag, mei 28, 2006 12:43 |
als je het voor je ziet,moet je haast een beetje glimlachen, mar het gevoel erbij is droefig. liefs mums |
|
m@rcel: | Zondag, mei 28, 2006 12:21 |
droef-mooi geschreven Knuffie m@rcel |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Zondag, mei 28, 2006 12:06 |
ik heb nog wel een rol liggen... leuk!! namasté, An |
|
arie: | Zondag, mei 28, 2006 11:57 |
Een mooie ode aan iets dat zeker in ere hersteld kan worden toch?? Liefs, arie |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2006 | ||
Thema's: |