Muren !
ze doen er niets meer toe
ze kaatsen terug, er is geen klankbord
ik buig en buig en buig maar door
zo was het, is het en zal het zijn
Ik krimp mezelf alweer wat kleiner
handen houd ik voor ‘t gezicht
zie de pijn die ik toen voelde
jou is zelfs geen blik gegund
Innerchild
?
29.05.06
Winna: | Zaterdag, oktober 21, 2006 14:16 |
Oeffffffffff!!!! wat een prachtje.... hoop voor jou dat dit al meer een plaatsje heeft! kus en tot volgende week. |
|
QueenBee: | Dinsdag, juni 20, 2006 10:38 |
Ontzettend mooi! | |
ana (stacia): | Dinsdag, mei 30, 2006 17:22 |
Dat ene klankbord is er misschien niet op de manier die jij wilt ... maar er zijn er aardig wat andere in je leven. Hopelijk kunnen ze samen die ene pil verzachten. liefs ana |
|
arie: | Dinsdag, mei 30, 2006 00:13 |
Niets is zo het was/worden zal.. Al heb je zelf in je om langs die muur weer vooruit te gaan en verder te gaan met "Leven" Liefs, arie |
|
Boudaatje: | Dinsdag, mei 30, 2006 00:03 |
ALs woorden neit meer kunnen praten, dan kan liefde dat nog doen. dikke knuffel |
|
Jan van Dord: | Maandag, mei 29, 2006 20:52 |
Ontzettend mooi !!! jan |
|
Hendrika89: | Maandag, mei 29, 2006 19:58 |
heel mooi geschreven.. die muur kan je opbouwen maar ook afbreken.. maar breek die muur niet af..die is nodig om soms je verdriet erachter te schuilen.. maar echt droefmooi geschreven! Liefs |
|
L!@: | Maandag, mei 29, 2006 16:58 |
herkenbaar... maar laat wat kiertjes open... | |
m@rcel: | Maandag, mei 29, 2006 13:34 |
doervig...maat ontzettend mooi geschreven Knuffie m@rcel |
|
Bert Vos: | Maandag, mei 29, 2006 12:58 |
triest gedicht. geef je stiekem een knuffel, want je kan me niet zien aankomen door de handen voor het gezicht. en probeer ze toch langzaam te laten zakken naar beneden zodat je ondanks verdriet weer licht kan zien. wat met handen voor de ogen onmogelijk is. liefs Bert |
|
Mathilde: | Maandag, mei 29, 2006 12:50 |
tja... zo gaat dat soms. als je maar bedenkt dat alles weer goed komt. knufje dan maar M. |
|
fran92: | Maandag, mei 29, 2006 12:17 |
laat ze niet hoger opstapelen lieverd maar breek ze langzaam af! ik geef jou een dikke warme knuffel liefs fran92 |
|
flores: | Maandag, mei 29, 2006 11:59 |
Mag ik hier even heel stil van worden? Dit zegt het. En dan doen woorden er inderdaad niet meer toe. Liefs/knuff |
|
mums: | Maandag, mei 29, 2006 11:52 |
wat een droef gedicht. Laat wel een deurtje in de muur meid. liefs mums |
|
Gert: | Maandag, mei 29, 2006 11:23 |
Triest gedicht, maar daarom niet minder mooi. Liefs, gert |
|
--LOvE--Me--: | Maandag, mei 29, 2006 10:44 |
droevig... maar mooi! | |
myrkvi : | Maandag, mei 29, 2006 10:38 |
Ik hoop dat de muur niet te hoog word, rakend en treffend geschreven. veel liefs en dikke kus myrkvi |
|
sunset: | Maandag, mei 29, 2006 10:20 |
Alsof je altijd stappen vooruit kunt zetten. Het leven is juist een constant vallen en opstaan (maar nooit vergeten op te staan). En daar mee vrede hebben. Toch? Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
elze: | Maandag, mei 29, 2006 10:04 |
een muur bouw je op en breek je af,,,laat een beetje muur staan om je af en toe achter te verschuilen laifs,,elze |
|
switi lobi: | Maandag, mei 29, 2006 09:59 |
Trieste inhoud prachtig omschreven.... Fijne dag lieverd. Liefsliefs, switi lobi |
|
Jutta: | Maandag, mei 29, 2006 09:52 |
Wow! Prachtig! Liefs, Jutta |
|
_Zonneschijn_: | Maandag, mei 29, 2006 09:46 |
Droevig maar zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
hiljaa: | Maandag, mei 29, 2006 09:42 |
geen woorden kunnendragen het gevoel van ons zijn! droefmooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: Innerchild | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 29 mei 2006 | ||
Thema's: |