als ik 's avonds alleen ben
ben ik eigenlijk een beetje bang
omdat er dan niemand in men buurt is die ik ken
en dan duurt die nacht eigenlijk te lang
de nacht is zo donker en stil
dat is het gene dat me bang maakt
dan wordt het koud en kil
al weet ik dat er altijd iemand is die over me waakt
als ik 's avonds op stap ga
ben ik niet meer zo bang als dat ik ga slapen
omdat ik dan met beide voeten op de grond sta
en in mijn bed lig te gapen
de angst van de nacht is niet uit te leggen
ik zou liever altijd licht zien in de buurt
en net zoals vele mensen tegen me zeggen
is het de nacht die de nachtmerries op je af vuurt
de nacht een grote angst in mijn leven
eens dat ik in slaap ben gevallen
kan ik er niet zoveel om geven
maar dan zijn er weer die nachtmerries die zich voor me stallen
de nacht is iets vreemd dat ik heb leren kennen
al een geluk dat ik nog bij men ouders woon
anders zou ik jaren moeten wennen
voordat ik men angst niet meer toon