alleen
Niet nooit alleen of nooit niet alleen, maar de verafschuwde angst te laten vallen en weer proberen op te staan, zonder het alleen zijn is het wel of niet de verschoppeling van het iedereen van ons allemaal? Maar dan onder ons alleen......
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Donderdag, juni 01, 2006 12:56 |
| Eigenlijk zijn we allemaal alleen we zijn toch ook alleen op de wereld gekomen en gaan alleen weer van de wereld af! liefs, |
|
| DANTY: | Donderdag, juni 01, 2006 10:52 |
| CHRONISCH ALLEEN OMDAT IEDER ALLEEN IS ALLEEN JIJ DEGENE BENT DIE HET ZIET? ERGELIJK IS DAT. TE VEEL WETEN, ZIEN HOREN EN VOELEN. IK HEB ER TEKSTEN OVER GESCHREVEN MAAR DEGENE DIE REAGEERDEN WAREN OP ZIJN MINST VERONTWAARDIGD. OP EEN SUMIER CLUBJE NA DAN. MAAR ZELFS SAMEN BEN JE DAN NOG STEEDS ALLEEN. ZUCHT, IK HEB HET MAAR GEACCEPTEERD EN LEEF AL 1O JAAR SAMEN MET MIJN VROUW. ZIJ IS NET ALS MIJ NET ZO ALLLEEN EN DAT DELEN WE SAMEN. | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 01, 2006 00:18 |
| goed je gevoel neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: fed | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||