hangend aan de rand van een ravijn
verlies ik de grip op het leven
jij staat toe te kijken met een lach
handen op je rug, zonder mij een kans te geven
ik wil niet vallen, zegt mijn verstand
laat mij maar gaan, dat schreeuwd mijn pijn
ik ben moe, verluisterd mijn hard
maar ik laat dit niet, het einde zijn
kijk jij maar toe, hoe ik niet val
hoe ik met mijn laatste beetje kracht
zelf omhoogklimmen zal
blijf maar staan , met je handen op je rug
maar als ik overwin, wil ik jou nooit meer terug
en als jij ooit zult hangen
aan de rand van datzelfde ravijn
laat ik je naar beneden vallen
ik zal een lachende toeschouwer zijn..