Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
rozenrode traan
Ik ben al lang het lachen vergaan
Oude verlopen vreugde
Enkel herinneringen aan
Een ooit zo overtuigde lach
Waar geluk van vroeger
De dagen dat ik door de velden liep
En naar de zon juichte
Toen ik vol verwachtingen en dromen
Over het water liep
Ik ben al lang het lachen vergaan
Na veel te lange jaren
Vastgeroest aan deze kettingen
Ben ik triest om mezelf
Ik haat mezelf erom
Welk nut breng ik nog voor
De wereld rond mij
Enkel mijn gaan zal de rest verlossen
Dus geef ik mijn laatste traan
Mijn laatste dierbaarste traan
Om het geluk van vroeger
Om het leed van het heden
En de hoop van de toekomst
Te binden in de eeuwigheid
Reacties op dit gedicht
BlackBecks vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Jinja
:
Dinsdag, januari 08, 2002 17:32
mooi...
Over dit gedicht
Auteur:
BlackBecks
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
07 december 2001
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]