Ik voel de lach in je ogen
die eens was, maar nu niet meer.
De lach die eens mijn alles was
en nu tot schijn is verworden.
Jouw armen om mij doen beven
en een rilling streelt zacht mijn rug
Echt hier zijn ze niet meer
hoewel ik dat graag zien zou.
Ik blijf wachten, wachten op jou
tot jouw armen mij weer omhelzen
en de lach in je ogen
weer aan mij alleen behoort.
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 05 juni 2006 | ||
Thema's: |