Mijn handen glijden langs het koude steen
van de muren in de zwarte leegte.
Ik durf niet te kijken -het zou niet uitmaken
zwart is nou eenmaal zwart, niets meer of minder.
In het donker kunnen mijn ogen niet zien,
ik voel enkel de rillingen langs mijn rug.
Je houdt je stil; geen geluid, enkel mijn voeten
die voortstrompelen op zoek naar jou -misschien.
06-06-06
Auteur: Jutta | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 06 juni 2006 | ||
Thema's: |