Herinnering
aan weleer
Ingesneeuwd
tussen muren
van
smaragd en zwijgend grijs
fluistert
het kristal
zijn
ijzig verhaal
De
donkere kathedralen,
schoon
en statig,
staren
in gebroken spiegels
van
rumoerig glas
De
profeetvogel zingt
een
melodie
van
duister licht,
van
onbereikbare hoop
De
ijle engelen wenen
want
de magische hof
zwanger
van bloeiende liefde
werd
nooit meer aanschouwd
Mathilde: | Woensdag, juni 07, 2006 21:31 |
je eerste strofe is top! de rest is wat minder maar het blijft een heerlijk gedicht. |
|
Auteur: troebadoer | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
Thema's: |