Eens de maskers gevallen zijn,
na veel te lange tijd van zwijgen,
staan we beiden naakt en klein
voor de ogen van onze naasten
die eindelijk de waarheid krijgen.
Een levenswijsheid die hier past:
eerst verwerken, dan pas spreken;
want in deze porseleinen kast
zouden door reacties te overhaasten
ook mooie dingen kunnen breken.
HIJ&ZIJ: | Vrijdag, juni 09, 2006 20:41 |
prachtig geschreven, zeer goed van je om jezelf zo te laten zien en dit zo op papier te zetten, eerste strofe geniaal, |
|
eye witness: | Vrijdag, juni 09, 2006 12:55 |
als een olifant doordenderen in een porseleinen kast en later de scherven vegen en plakken kan soms datgene bewerkstelligen wat met voorzichtigheid en achterhouden nooit te behalen valt. Houden van en denken aan anderen zijn soms twee verschillende dingen... x |
|
Tika: | Vrijdag, juni 09, 2006 12:29 |
Inderdaad. Niets aan toe te voegen, oprecht en eerlijk verwoord. Bravo. aLiefs, Tika |
|
chocaatje: | Vrijdag, juni 09, 2006 09:10 |
Ja rot momenten zijn dat je overgeven om iets te vertellen waar geheid reacties op komen.Liefs mieke | |
milamber: | Donderdag, juni 08, 2006 23:01 |
:) | |
Mathilde: | Donderdag, juni 08, 2006 21:53 |
ik bewonder je moed om dit te schrijven. kus, mathilde |
|
Klaes: | Donderdag, juni 08, 2006 20:10 |
zeker zeker niet als olifant door die porceleikast mooi verwoord groet/klaes |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, juni 08, 2006 18:53 |
Teder, broos zelfs geschreven.. Want breekbaar zijn wij allemaal op een punt; maar de dingen die we delen zijn ''t fragielst.. Met liefs, |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 08 juni 2006 | ||
Thema's: |