de eenzaame droomt over de levenssoorten der esoterie
breekt uit in lichte spot en honend medelijdend hysterie
brengt zich er toe met de richting des levens mee te zwemmen
om zichzelfe zo toch nog eenzinds gunstig te leren stemmen
droomt dat het uiteindelijk tijd en moeiteloos verloopt
zodat het is begaan met ales en levensvatbaarheid verhoopt
tergt zijn arme geest en body keer op keer door onvermogen
zet toch zijn hoogste zet weer in op zoek naar mededogen
eenzaamheid word rechvaardig gestemt en steunt het dragon
zodat men weer weet hoe het in eerste instantie aldoor begon
belooft zich dan plechtig en met plezier het leven dagen
en geeft zich dan vervolgens antwoord op zijn eigen vragen
eenzaam hoef ik niet te dromen als ik esoterie neem en geef
kansen te meer ik er uiteindelijk gewoon helemaal voor leef
dan start het levenprogam een nieuwe harde schijf gereed
zonder je nog langer te vaak af te vragen waarvoor je leed