In de schaduw van de donkere takken
Lig ik ineengedoken
Denkend aan de tijden toen jij en ik nog één waren
Maar die tijden zijn nu alleen nog herinneringen
Die jij al lang vergeten bent
Met al de tranen die ik huilde
Probeerde ik mijn liefde voor jou weg te spoelen
Maar ik kan niets vinden om mijn gebroken hart te helen
En nu sta ik hier, in de wildernis, de duisternis
Wachtend tot die ene ster in mijn richting valt
De nacht is verschenen, bibberend van de kou
Lig ik in het eenzame veld,
dat mij de liefde van mijn leven moet teruggeven