raak mezelf steeds verder kwijt
hart en verstand lijken wel vreemden
toekomst, heden , verleden tijd
lees ik leed, dan denk ik steeds weer
wat heb je nou te klagen mens
je bent mobiel, niet bedgebonden
voor menigeen een grote wens
ik wil zoveel, maar zit te zitten
ben vrolijk, da’s mijn andere ik
ben bang, ik zie mezelf zakken
nog minder leven, en ik stik
de wereld om mij heen wordt kleiner
wens soms geheel alleen te zijn
weet niet meer hoe ik nu vooruit moet
realiteit is niet steeds fijn
dood, ziekte, leukemie en kanker
die woorden, kom ze overal tegen
ik zou zo graag gewoon genieten
de rugzak even willen legen.
Jan van Dord: | Woensdag, juni 14, 2006 21:14 |
Een heel mooi gedicht ! Sterkte !!! jan |
|
Raira (Ria): | Woensdag, juni 14, 2006 20:40 |
Ik voel zo met je mee en ik hoop maar weet ook dat het echt weer beter zal gaan over een tijdje laat eerst alles maar eens echt verwerkend over je komen het is pijnlijk maar wel helend ook al zal er altijd een gemis blijven dikke warme knufff Ria |
|
fran92: | Woensdag, juni 14, 2006 14:45 |
ja het is soms zwaar he lieverd.. het is steeds weer vallen en opstaan.. ik geef je een dikke warme knuffel meid.. sterkte! liefs fran92 |
|
hiljaa: | Woensdag, juni 14, 2006 13:14 |
leven niet altijd gemakkelijk men moet steeds blijven vechten! knufliefs--hiljaa-- |
|
~~~eilahtan~~~: | Woensdag, juni 14, 2006 13:06 |
als je je rugzak zou legen zou je ook alle mooie herinneringen legen meid en dat zou je niet willen zorg dat je de kracht weer vind want ik weet dat je die hebt kop op liefs knuf guppie |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, juni 14, 2006 09:23 |
Het leed van de wereld kan je niet op je schouders dragen lieve mums, je hebt je handen vol aan je eigen "rugzak" en die is al zwaar genoeg, liefs en extra knuffel, |
|
norgie: | Woensdag, juni 14, 2006 08:57 |
een knuffel voor jou,liefs | |
Anneke van Dijk-Ploeg: | Woensdag, juni 14, 2006 08:54 |
moge het weten dat het leven niet eindigt bij de dood een troost zijn; de dood is een drempel naar een ander leven aan Gene Zijde; dat neemt het missen op aarde niet weg , maar je weet dat je elkaar terugziet, ooit de diep gevoelde pijn en geestelijke moeheid zijn treffend verwoord liefs, namasté, Anneke |
|
L!@: | Woensdag, juni 14, 2006 08:40 |
soms is de harde realiteit zwaar om te dragen.. koppie omhoog.. laifs,, L!@ |
|
sunset: | Woensdag, juni 14, 2006 08:13 |
Weet je, ik heb ( uiteindelijk geleerd) nooit de pretentie (hebben) gehad om het leed van de hele wereld op mijn schouders te nemen. Mijn ''lot'' dragen en leven zoals de goddelijkheid het wil, verwacht, vind ik - en de goddelijkheid - al meer dan genoeg hoor. Treffend herkenbaar verwoord en overgebracht. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Artifex: | Woensdag, juni 14, 2006 07:23 |
Warme knuffel.... Liefs, Artifex. |
|
Klaes: | Woensdag, juni 14, 2006 06:10 |
leeg die dan ook groet/klaes |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, juni 14, 2006 04:12 |
Lieve knuf... Annemieke |
|
switi lobi: | Woensdag, juni 14, 2006 00:19 |
In complete herkenning gelezen lieverd.....je kunt je rugzak niet legen, wel opnieuw inpakken, beetje voor beetje, stukje voor stukje die dingen in die volgorde er in doen die jij wilt, op de manier die jij wilt......We willen je graag helpen dragen. Dikke knuffels, Paul en Anja. |
|
m@rcel: | Woensdag, juni 14, 2006 00:11 |
prachtig mooi geschreven Mums heel veel sterkte knuff/liefs m@rcel |
|
myrkvi : | Woensdag, juni 14, 2006 00:06 |
Ik wilde dat ik veel pijn weg kon nemen bij je lieve mums, dit gedicht is zo rakend geschreven. Ik kan met nog zo veel dingen komen, maar neemt net dat ene gevoel niet weg. daarom wil ik je een hele dikke kus en knuffel geven dat is het minste wat ik doen kan voor je. veel liefs myrkvi |
|
walk away: | Woensdag, juni 14, 2006 00:03 |
mooi geschreven.. Heel erg veel sterkte Liefs en een warme knuffel.. xxxx |
|
Auteur: mums | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
Thema's: |