Nogmaals veilig, met zekerheid te zeggen
ervaar ik saai door lomen ogen
die half gesloten alleen nog maar kunnen staren
versteend door eentonig
en jij maar lachen
ik bederf mijn vingers, beter dan ooit te voren
weet hun kleinste miskleumen
het spijt me niet
leer zo onregelmaat binnen ritme
en daar een luchtweerspiegeling van techniek
als zijnde briljant of iets vergelijkbaars
op wit zacht, zo gemakkelijk keihard tikken
ik ken geen genade
belachelijk vlees en bloed
ik broos mijn botten
en later als ik gegroeid ben
en met de rest van achterbaks
buiten scharrelen mag
zal ik het besterven
door een doel te zoeken
omdat ik nog denkend aan hoe het was
kan graven in de drek van mijn ziel
en mijn beerput overhevelen
naar zwakke excuses
zodat ik zonder iets bereikt te hebben
niet geraakt door ambitie
of een schimmering van prestatiedrang
ook kan lachen/sterven
om "de rest" nog te verwachten