Wim Meeus: | Dinsdag, december 11, 2001 00:10 |
Wat er in je omgaat lijkt in een cirkel te draaien. Je gaat wandelen en hoopt dat er wat uit zal waaien. Toch blijft het er grotendeels in plakken. Het enige wat het doet is dieper in je hoofdje zakken. Ik heb misschien makkelijk praten. Maar ik kreeg het bij mezelf in de gaten. Praten, praten en nog eens praten en het zal beter gaan. Stilletjes aan komt die opslagplaats minder vol te staan. Tot je uiteindelijk alles kan verwerken. Dan zal je de vreugde in je |
|
Albrecht Paul: | Maandag, december 10, 2001 11:12 |
'Bont' rijmt ook op 'grond' als er geen D staat, hoor! ;-)) En op het einde moet je kiezen tussen 'toe' en 'doei'. In het Frans zeggen ze: "Elle promène son mal", zij laat haar pijn uit, zoals je een hond uitlaat. Er zit niets anders op, door buiten te komen, door te bewegen kan het verdriet bewegen, langzaam in- en uitwerken. Fijn gedicht, Cathy. Baal maar niet teveel van mijn eerste kritiek. |
|
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2001 | ||
Thema's: |