erkenning willen zoeken
doe keer op keer mijn best
werken, blijven geven…
wat ben ik minder dan de rest?
ik ben een dwaler
een heidens mensenkind
een goddeloze vrouw
die enkel zonde vindt
waarom mag ik niet leven
zoals mijn hart dat voelt
of is het enkel doemen
zo is het niet bedoeld…
ik vecht door mijn wereld
liefdevol voor iedereen
natuurlijk maak ik fouten
maar ik toch niet alleen?
zijn wij niet allen mensen
in dit gelijk bestaan
ons best doend in ons leven
om samen sterk te staan
neem me als ik ben
al ben ik Turk of Deen
een moslim of een christen
we zijn toch allen één?
neem me als ik ben
als dochter, zus of mens
zonder vooroordeel
dat is mijn wens…
switi lobi: | Zondag, juni 18, 2006 17:15 |
Heel goed geschreven, vooroordelen hebben al in menig mensenleven een hoop verdriet veroorzaakt..... Liefsliefs....switi lobi |
|
Aquarel: | Zondag, juni 18, 2006 16:23 |
Zonder vooroordeel zou heel erg mooi zijn. Niet naar jezelf en niet naar een ander. Heel mooi |
|
fran92: | Zondag, juni 18, 2006 15:07 |
heel mooi geschreven ja vaak mist dat die acceptatie heb er ook last van maar zolang je jezelf accepteert is dat al voldoende! liefs fran92 |
|
Will Hanssen: | Zondag, juni 18, 2006 15:05 |
Prachtig geschreven en je hebt gelijk.... Liefs, Will |
|
sunset: | Zondag, juni 18, 2006 14:16 |
Trefend tonend verwoord en neergezet. En weet je, wanneer je jouw voldoening niet afhankelijk maakt van de ander, maar tevreden bent met en in jezelf, dan heb je al een heel grote stap voorwaarts gezet. Liefs en knuf, sunset |
|