Ik weet het echt niet meer
Kan je niet zeggen
Wat er aan de hand is met mij
Het valt in woorden gewoon niet uit te leggen
Kan je niet laten zien
Waarom ik me zo rot voel van binnen
Het is niet constant aanwezig
Maar kan zomaar ineens beginnen
Lijk op het eerste gezicht
Zo vrolijk, lief en spontaan
Maar gaandeweg zul je merken
Dat je me niet meer kunt verstaan
Je zult mijn woorden niet meer begrijpen
Mijn gevoelens evenmin
De lach en zekerheid die van buiten stralen
Zie je niet van binnenin
Ik zal je bedriegen van het begin af aan
Niet omdat ik dat graag wil
Maar mijn ware ik
Houd ik angstvallig stil
Wil graag open en spontaan blijven
Maar daarvoor moet je heel geduldig zijn
Want wat je nu krijgt te zien
Is niet meer dan uiterlijke schijn
twentesmurfin: | Woensdag, juni 21, 2006 09:07 |
lieve schat, heel, maar dan ook heel mooi beschreven. kus bubbel |
|
ma_vie: | Dinsdag, juni 20, 2006 18:57 |
Herkenbaar, ik laat ook bijna nooit mijn echte mezelf zien. Sterkte! liefs, ma_vie |
|
nippy: | Maandag, juni 19, 2006 23:36 |
heel mooi neergezet en zo herkenbaar ook....liefs | |
vlinder29: | Maandag, juni 19, 2006 23:07 |
probeer het om je hart een beetje open te zetten. kijk,voel dan word er gebuird liefs van vlinder |
|
mienke: | Maandag, juni 19, 2006 22:47 |
prachtig mooi herkenbaar geschreven, sterkte, liefs mienke | |
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2006 | ||
Thema's: |