Verdwalen in woorden
met het hoofd betreden, met lede
ogen naar uitgangen speuren, deuren
zijn er teveel en te vaak aanwezig.Toch is het woordeloze gehijg
het enige wat ik hoor wanneer ik mij
de zoveelste verdieping op jaag
om ergens op een onbekende afdeling
te stranden, belanden met handen
in het haar want waar ben ik dan?
Niet tussen de lakens
waar ik de stilte slik als medicijn
en mij meegeef met de laatste trein.
Raira (Ria): | Woensdag, juni 21, 2006 09:16 |
wat voegt mijn reactie toe? niets... na zoveel prachtige woorden weer liefs Ria |
|
sunset: | Woensdag, juni 21, 2006 09:15 |
Prachtig dit EvR, al proef ik wel een diepe eenzaamheid. Liefs en fijne dag, sunset |
|
Fri..: | Woensdag, juni 21, 2006 07:59 |
Uhm, onderstaande reactie was van mij dus ... | |
Nemesis: | Woensdag, juni 21, 2006 07:58 |
Je hebt iets typisch in jouw manier van schrijven wat mij heel erg aanspreekt. Dit is wederom weer eens heel mooi geschreven- (lekkere rijm ook etc) Liefs, |
|
Klaes: | Woensdag, juni 21, 2006 00:51 |
de nachttrein ja... groet/klaes |
|
DrieGeetjes: | Woensdag, juni 21, 2006 00:49 |
:) | |
Renate-td-: | Woensdag, juni 21, 2006 00:33 |
Die laatste zin.. Ik vind dit geweldig. liefs |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2006 | ||
Thema's: |