Ik weet dat er een reden moet zijn
dat ik hier sta met lege handen.
Ik zoek een stille plek waar
ik kan beginnen met verwerken.
Wanneer het even donker wordt
om mij heen,en niets lijkt nog
redelijk,voel ik de kracht niet
de strijd aan te gaan in mij.
Nooit beeindigd mijn verwondering
van de wreedheid in dit bestaan.
Maar een tijd van droefenis
lijkt een tijd van leren begrijpen.
Als ik een manier kon vinden
dat mildheid dit verdriet zou
verzachten,om de dag door te komen,
vraag ik het, me dit in te laten zien.
Er zijn minstens duizend stemmen
nodig om dit tot me door te laten dringen.
nav Lord is it mine,Supertramp