het is over,
gewoon helemaal voorbij tussen hem en mij.
Ik weet dat t beter is, maar het is dat gemis dat hij er niet meer is.
het doet zon vreselijke pijn,en iedereen probeerd maar aardig te zijn.
te zeggen je komt er wel weer met je kids.
tuurlijk kom ik er wel weer,
maar ik heb dit al eens meegemaakt en t doet zo,n verselijke zeer.
waarom gebeurd het mij nou alweer.
wat doe ik nou fout, of waarom kies ik altijd de verkeerde?
ik wil alleen gelukkig zijn met hem.
want moet ik met het huis waarin we samen leefde?
waarin we alles deden,
de liefde bedreven...
elkaar steunden en van elkaar hielden.
al die liefde die hij straks aan een ander zal geven en niet meer aan mij.
dit maakt mij zoo diep ongelukkig,ik wil nooit echt nooit meer iemand toelaten in mijn hart,want iedereen doet me pijn