Een samengaan onvermijdelijk
ik ben de vreugde, ken verdriet
in het nu een vleugje vlinder zijn
die het rupszijn achterlaat
maar voel als schakel in refrein
laat me mezelf zijn, groeien in wording
ik bemerk je waar je ook bent
en voel een universele wet
het is De Liefde die herkent
ik ben er die het ikzijn beleefd
en die ander er niet buiten plaatsen kan
een samengaan onvermijdelijk
in dat ‘bestemmingsplan’
willem
Aquarel: | Zondag, juni 25, 2006 13:27 |
Zoal de vlinder eerst rups moest zijn, heel mooi verwoord. Liefs, Aquarel |
|
hiljaa: | Zondag, juni 25, 2006 10:28 |
samengaand in vreuge en verdriet! prachtig! knufliefs--hiljaa-- |
|
MayadeBij*: | Zondag, juni 25, 2006 10:10 |
mmmm.. mijn bestemmingsplan doet er alles aan om de eenzaamheid in stand te houden (lijkt wel) Fijne zondag voor je, kus! | |
L!@: | Zondag, juni 25, 2006 10:05 |
ben benieuwd wat het bestemmingsplan nog allemaal in petto heeft ... pfff... laifs, | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 25 juni 2006 | ||
Thema's: |