even dan
nog even loop ik door het huis
wat ooit mijn thuishaven was
en koester voor een moment
oude vrolijke herinneringen
de basis van mijn bestaan
het huis waar ik eens woonde
daar was ik tergend langzaam
dood aan het gaan
met de deurknop in mijn hand
draai ik mij nog een keer om
en zie je daar in de opening staan
met in je ogen de vraag ‘waarom’
L!@
@lexander: | Woensdag, juni 28, 2006 22:01 |
tja waarom? | |
Annemieke van der Ven: | Woensdag, juni 28, 2006 21:05 |
Op niet elke waarom is een passend antwoord.... Liefs... |
|
m@rcel: | Woensdag, juni 28, 2006 13:20 |
Gevoelig mooi verwoord L!@, En ook al mag en blijf je die mooie herinneringen koesteren...en hoor je het waarom nog zachtjes nagalemen...maar stilletjes lonkt bij het omdraaien van je zelf de toekomst je te gemoet Knuffie m@rcel |
|
elze: | Woensdag, juni 28, 2006 08:29 |
L!@....je zegt heel veel in dit gedicht......misschien,,misschien zul jij het nog een keer uit moeten leggen... laifs,,joe vriend |
|
Innerchild: | Woensdag, juni 28, 2006 08:22 |
Gevoelig ... Knuf, Inner |
|
sunset: | Woensdag, juni 28, 2006 08:13 |
Rakend dit (op een voor mij bijzondere, speciale wijze). Liefs en warme knuf, sunset |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 juni 2006 | ||
Thema's: |