Dag op dag, dan is het juist een jaar geleden
Dat jij op achttien juli bent overleden
De Hollanders eren die dag als vaderdag
Doch geen van hen die mijn tranen, mijn droefheid zag
Grote kinderen hebben hun pa verloren
Geen opa meer, om de kleintjes te bekoren
Gedichten op het web, als pijlen in ons hart
Gingen door merg en been, een poëzie vol smart
Mooie herinneringen om mee te leven
Moeten wij ons en de kinderen nu geven
Met de gedachte hem ooit eens terug te zien
Maken wij de hemel open voor ons nadien
Bij mijn aardse droefheid vraag ik om een zegen
Boven natuurlijk komt ik dan mijn pa tegen
Bewonderend als een menselijke uitvlucht
Beangstigen, hoe ik hem nu dood nog steeds ducht