Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
voor klaas
droevige ogen
staren me aan
ik kan zien
dat ze balen
dat ik moet gaan
droevige ogen
vol verdriet
zeggen me
dat ze me verlaten
zien me niet
droevige ogen
met een blik
vol pijn
laten me zien
dat het soms
zo moet zijn
droevige ogen
gaan niet meer weg
blijven me altijd
achtervolgen
tot ik me
erbij neerleg
droevige ogen
zo waren de mijne
jaren lang
totdat ik leerde
liefhebben
nou ben ik niet
meer bang
lieverd
ik wil je
bedanken
voor je
eindeloze
liefde
Reacties op dit gedicht
moonbeam vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
de nifter
:
Vrijdag, juni 30, 2006 11:52
mooi toch, dat soort steun
sunset
:
Vrijdag, juni 30, 2006 08:51
Wel heel harde rakende droeve ironie dit, subtiel verwoord.
Liefs en mijn genegenheid, sunset
lucine
:
Vrijdag, juni 30, 2006 08:10
echt een kei mooi gedicht :)
-xxx-lucine-xxx-
Over dit gedicht
Auteur:
moonbeam
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
30 juni 2006
Thema's:
[Ironie]
[Verdriet]
[Houden van]