De tijd tikt voorbij.
Als een seconde van een eeuwigheid.
Je praat tegen mij...
Ik versta niks...
Ik zie dat je mond beweegt.
Ik voel je adem op mijn gezicht.
Ik zie dat jij de zweetdruppels op je hoofd weg veegt.
Als ik van binnen vlucht.
Jij bent als een..
Pen die het einde spelt,
En ik ben het schrift.
Ik ben als een ballon..
Bijna opgeblazen,
Maar die net daarvoor door de lucht druk van jou zwicht.
Samen zijn wij..
Een straat vol lampen,
Maar geen van allen verlicht.
Wat doe ik nog bij jou?
Waarom voelt het als een plicht?