Ren nu maar, lieve meid
onder witte stralen
want daar zal ik
je sporen tellen
Les je dorst
met het helder water
dat je glinsterende ogen
druppelsgewijs weerkaatst
Glunder je angsten weg
terwijl ik de echo’s vang
van een lach die alleen
een kind als jij kon scheppen
Zuiver op ieder ogenblik
zoet, klein en ongeremd
dat kon enkel een lach
als die van jou,
stacy
nathalie
Hans Winter: | Maandag, juli 03, 2006 20:06 |
bewaar van haar de lach van een kind dat veel van je verwacht, omheind door je gezichtsveld veilig denkt te spelen, zich telkens even kijk eens wat ik wel kan oog in oog naar je richt. hans |
|
Raira (Ria): | Maandag, juli 03, 2006 14:09 |
nogmaals ......stil zo ongelooflijk triest en oneerlijk liefs Ria |
|
HIJ&ZIJ: | Maandag, juli 03, 2006 13:47 |
Het is zooooooooo triest... | |
Jusst.: | Maandag, juli 03, 2006 13:41 |
de gevoelens stralen van het gedicht af.. | |
nippy: | Maandag, juli 03, 2006 13:37 |
..........intens droevig....... | |
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 03 juli 2006 | ||
Thema's: |