Niet alle scherven brengen geluk
Waar de zandloper met de wereld hierin begrepen
steeds maar weer blijft lopen om sneller te rennen
richting een nieuwe wereld, een nieuw bestaan
waaraan ik tijd besteed om te overleven, doch
barst het uitéén, mijlenver verstreken, de tijd.
Scherven schrijven bloed op mijn tere ziel
en op de bodem van de loper, in het zand
ligt de parel van de ontdekking, de oorzaak
waar het gevolg niet te harden zal zijn.
Wie helpt als ik schreeuw om vrijheid
opgesloten in het lot dat mij treft
zo puur als chocoladebruin proeft
het bittere verlangen, zo ver weg
waar het touw bevrijding biedt.
Als water, zo koud bevroren
voel ik mij nu definitief verloren
aanschouw jij mijn tragische dood
jouw hulp kwam seconden te laat.
- inspiratie van Monique de Boer -