Eerst was ik bang dat jij te luchtig was of ik te moeilijk. Dat ik te diep ga, teveel denk te weinig aandacht aan de luchtige dingen van het leven schenk. Vandaag bedacht ik me dat ik je onbewust steeds heb getest. Kan hij er tegen, laat hij me niet zomaar gaan, zodat ik straks alleen voor kom te staan. Het is oneerlijk, oneerlijk en gemeen. Want je bent allang “geslaagd”, de liefde van mijn leven, voor altijd en niet zomaar even.
Je maakt me aan het lachen en maakt me rustig. Als ik naar je kijk ik bed, als jij al ligt te slapen, dan vind ik je zo lief, zo mooi, zo puur.En toch gister was het weer zover, ik was het even zat, was boos, opstandig, overstuur.Dan ben ik bang dat het fout zal gaan, word wild, word gek, draai bijna door. Soms lijkt het of ik niet echt spoor.
Maar jij, jij kunt er tegen, krijgt heel wat te verduren. Soms terecht, vaak onterecht.
Toch houd ik van jou en dat is echt, voor altijd, de liefde van mijn leven en niet voor zomaar even.
Soms ben ik een emotioneel wrak, jij stelt me dan op mijn gemak. Natuurlijk heb ik ook leuke en gezellige dingen, ik kan om niets lachen, gek doen, zomaar zingen.Genieten van de kleinste dingen. Ik kan dan ook echt gelukkig zijn, liggend bij jou, tijdens sporten, ineens alles positief, alles fijn.Maar ook dat maakt mij weer bang, want zoveel geluk dat kan toch niet? In een wereld vol verdriet.
Gelukkig komen we er samen uit, ondanks af en toe ruzie of onenigheid.Samen zijn we reuze sterk. Samen met de kracht, zorg en liefde van de Heere. Hij laat ons niet alleen, als we maar niet alles zelf willen proberen. Soms leggen we de moeilijke dingen van het leven voor. Samen bidden, moeilijk hoor. Ik hoop dat we dat meer en meer zullen doen dan komen we er met zijn drieën uit, ondanks af en toe ruzie of onenigheid. Ik wil je nooit meer kwijt!
Als ik naar de foto kijk, dan zie ik vrolijkheid, twee mensen die bij elkaar horen, puur geluk.
Hoe het leven ook zal gaan, wat wij hebben gaat niet meer stuk!
Je bent de liefde van mijn leven, voor altijd en niet zomaar even.