Ik zeg “kruisje en stipje”, de telefoon
verborgen de tranen voor kinderogen
maar ze hoorden mijn gekraakte stem
en waar ik hen wat troost wou geven
toonden zij me spontaan mededogen.
De vele weekends en enkele weken:
vaderschap zijn geel gemarkeerd
met alle uren op papier bezegeld,
want… in deze absurde wereld
wordt liefde soms gelimiteerd.
HIJ&ZIJ: | Woensdag, juli 12, 2006 10:02 |
Yep, mooie bewooringen voor iets wat mij diep raakt, lieve groet, |
|
Kim rc: | Zaterdag, juli 08, 2006 20:21 |
probeer er het beste van te maken en aan je kinderen te denken! :) xxx |
|
switi lobi: | Zaterdag, juli 08, 2006 16:30 |
''t heel erg, maar het is waar..........en er zijn maar weinig bloeiende co-ouderschappen, ook zo iets ergs. Dikke kus scientist,sterkte.... Liefsliefs, switi lobi |
|
eye witness: | Zaterdag, juli 08, 2006 11:37 |
gelukkig je eigen reactie want dat is hetgene ik wilde zeggen.... als je maar van ze blijft houden en hun dat voelen in hun kleine hartjes komt alles goed...echt... liefs, |
|
lachebekje1988: | Zaterdag, juli 08, 2006 11:19 |
Heel mooi gevoelig geschreven! KNUF |
|
chocaatje: | Zaterdag, juli 08, 2006 09:03 |
ik lees dit met tranen in mijn ogen.voelbaar geschreven.Dikke knuff. liefs mieke | |
scientist: | Zaterdag, juli 08, 2006 01:30 |
Het is inderdaad niet de liefde, wel de tijd die gelimiteerd wordt... |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 08 juli 2006 | ||
Thema's: |