Toen ik je leerde kennen,
was het wel even wennen.
Mijn ziel die was leeg,
door het verleden een dikke veeg.
mijn eigen ik,
was tot mijn eigen schrik
Jij probeert me een beter beeld van mezelf te geven
Jij probeert me te laten zien wat de zin is van het leven.
Zodra mensen me zien zijn denken ze over bijna altijd negatief,
Je vertelde met dat dit bij jou eerst ook het geval
was maar nu niet meer dit vind ik lief.
Daardoor denk ik aan jou, dag en nacht.
Hoe je praat, hoe je lacht.
Ik denk aan je, ieder moment,
Omdat je zo onvoorspelbaar bent.
Jij met je bruine ogen, en dat mooie blonde haar,
Ik denk aan jou, vind je dit raar?
Ik kan het je niet zeggen wat ik voel voor jou, want ik heb één ding tegen,
Als het erop aan komt, ben ik zeer verlegen.
Eindelijk alle moed bij elkaar gespaard,
Was het uit eindelijk de moeite niet waard.
Jijzag me niet zitten en vond me meer een grote broer die je nooit hebt gehad,
Nu nemen we ieder dan ons eigen pad.
Deze was voor jou T.
Van mij Pascal