Zie de nieuwe wereld voor me open gaan
zie de zon weer in mijn leven schijnen
maar er is een ding
dat me nog tegen zit
Ik kan niet zonder je…
Hoe kan ik ooit leven
Als ik niet bij jou kan zijn?
Hoe kan ik dan gelukkig wezen?
Gelukkig zonder jou?
Toch denkend aan nu
Een wereld zonder jou
Moet nu doorzetten
Nu, nu het beter gaat
Beetje bij beetje
Heel langzaam en voorzicht
Gaat de zon weer schijnen
Voel zachte stralen op mijn gezicht
Ik weet ik moet verder
ook al is het zonder jou
Kan alleen maar blijven hopen
Anders blijft het altijd grauw
Maar ik weet nu dat ik over een tijdje
Je toch in het echt ga zien
Dromend de tijd uit zitten
Want straks ben ik bij jou, misschien
*Dit gedicht met het begin van Joyce!! Dank je lieverd! Anders was er geen gedicht meer gekomen voorlopig... Het is een geweldig begin meisj(K)*