De zilveren tranen schitteren
in het maanlicht
Ze lijken niet zilt te zijn,
schijn bedriegt pijnlijk
De sterren die zachtjes flikkeren
verzwakken met de kleine lichtjes het gesnik
Met hun oorverdovende stilte
zo overschreeuwen ze al het geluid
In het donker lijkt het verdriet serener
de schaduwen vervagen de scherpe lijnen
De tranen vervormen zachtjes
het verdriet lijkt zo minder te snijden
In het hart wat met diepe wonden blijft huilen
shirr: | Woensdag, augustus 02, 2006 21:19 |
Mooi geschreven!!:) xx shirr |
|
ring: | Donderdag, juli 13, 2006 13:23 |
heel,heel mooigedaanxxxingrid | |
scientist: | Dinsdag, juli 11, 2006 23:09 |
Laat je in vrienschap schuilen voor die zilte sterrentranen tot je weer de sterkte vindt om naar jezelf een weg te banen. |
|
Roland Hainje: | Dinsdag, juli 11, 2006 19:51 |
mieke, je hebt een mooie, gevoelige schrijfstijl!beeldend en toch rakend aan de realiteit.graag gelezen;) groetjes, Ro ps. bedankt, voor tip en reacties |
|
~~~eilahtan~~~: | Dinsdag, juli 11, 2006 08:57 |
heel erg mooi verwoord knuf nathie |
|
HIJ&ZIJ: | Maandag, juli 10, 2006 17:30 |
prachtige verdrietige woorden, liefs, |
|
Gert: | Maandag, juli 10, 2006 08:57 |
Alleen de titel al. Vakwerk Mieke!! Liefs, Gert |
|
..-Pff-..: | Zondag, juli 09, 2006 18:16 |
nix is wat het zijn moet | |
xxlauriexx: | Zondag, juli 09, 2006 15:58 |
mooi verwoord, mooi omschreven. sterkte.. liefs laurie |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2006 | ||
Thema's: |