zon kaatst koper door patrijzen
het dek blinkt relingen alom
zon kaatst koper door patrijzen
lager wal keert boeg en romp
de waterspiegel toont afgrijzen
opgetuigd met zeemanskunst
het scheepje zonder lading
matrozen paraderend op het dek
niet wetend dat de bodem lekt
de kapitein in loondienst
van de tijd en heersende moraal
jaagt eigentijdse passagiers
van boord als baas van allemaal
zijn schip gestrand na verre reizen
rust in vergane glorie aan de ka
hij droomt een horizon vol slanke zeilen
maar de vooruitgang komt hem achterna
wil melker
11/07/2006