Zachtjes kijk ik naar jouw slapend gelaat
en laat mijn vingers zachtjes lopen
lopen over je voorhoofd, neus en lippen
om een zachte zoen neder te drukken.
De spijlen van ons bed zijn te hoog
te hoog voor ons alleen, dus blijven we liggen
niet met de bedoeling ooit op te staan.
Och, vervelend was het niet..
En ik blijf maar naar je kijken, blijf maar kijken.
Je ogen mooier dan ooit in het stille gesprek
dat zij voerden met de mijne. En jouw lach echter
dan ooit ook maar tevoren, voerde me langzaam weg
Ver weg om nooit weer terug te keren. De ramen in
dit kille huis zijn opener dan ooit, maar ach, ooit
zullen ook zij weer sluiten.
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2006 | ||
Thema's: |