Ik zit hier op me kamer,
Eenzaam en alleen,
Ik luister naar de stilte,
Niemand om me heen,
In gedachte hoor ik het je zeggen;
Lieve schat, Kom maar hier bij mij,
Ik laat je niet in de steek,
Ik blijf altijd aan je zij
Waarom krijgen we dan steeds ruzie,
Terwijl je beloofde van niet,
Het doet me elke keer weer pijn,
Maar niemand die het ziet.
Merk je dan niets aan me,
Of doe je gewoon alsof,
Waarom Blijf je zo bot tegen me doen..
Je vond me toch altijd zo tof?..
Je Stelde me voor een keuze,
Jouw liefde of een vriendin,
Ik wist niet wat ik moest kiezen,
Mijn keuze zat er eigenlijk tussen in.
Diep van binnen boos op jouw,
Omdat je me dwong te kiezen,
Jij of een vriendin,
betekend altijd dat ik er 1 moet verliezen.
Je zei dat het was om me te beschermen,
Te beschermen tegen een vriendin,
Maar wat als ze me nu niet gebruikt..
Wat heeft dit dan allemaal voor zin?..
Ik wou dat je het gewoon kon accepteren,
De manier hoe ik nu alles doe,
Gewoon geen gezeik meer aan me kop,
Want Die ruzie’s om haar maken me doodmoe.
Er moet gewoon een einde aan komen,
Straks verlies ik je door een ruzie.. alweer,
want dankzij deze ruzie,
Besef ik wel steeds meer;
Ik kies voor jou,
Omdat ik zoveel om je geef,
Maar alleen als je me belooft
Dat je de rest van je leven met mij beleeft,