Ik ga naar buiten,
wil niet binnen zijn.
Ben zo boos en verdrietig,
ik weet even geen weg.
Moet even tot rust komen,
even helemaal alleen.
Ik moet volhouden,
ja, om niet te gaan snijden.
Even weg van het gevaar,
even naar buiten.
Meschien even wandelen,
maarja dat durf ik ook niet echt.
Dus zal ik bij me tulpjes gaan zitten,
ja, die tulpje die ik had gekocht vandaag.
Even alleen zijn,
ik haat dit gewoon.
Steeds maar zulke avonden en nachten,
dit lukt me bijna niet meer.
Ik wil het mesje pakken,
voelen dat ik leef.
De pijn ergens anders voelen,
even ergens anders met me gedachten zijn.