Donzig groen.
Zittend tussen donzig groen
Vijf honderd meter van de weg,
Op een bankje in het plantsoen
Dan is het uit te houden zeg.
Naar zon mag je verlangen
En ook te wordt nog gedoogd.
Ben nu door warmte bevangen
Heel mijn lijf is uitgedroogd.
Je denkt aan schaduw en wat rust,
Geloof dat ik eerst de dorst maar les.
Liever ga ik naar de kust
Zit nu te dicht bij de A zes.
Mijn geest verschrompelt halverweg
Merk, ik klets wat uit mijn nek,
Kan nauwelijks nog denken zeg
Dus stop ik maar, het wordt te gek.
Maar eigenlijk ben ik niet te houden
Pak weer potlood en papier
Al ben ik dan niet meer de oude
Ik schrijf nog steeds met veel plezier.
Dus lieve lezers, lezeressen
Probeer je er doorheen te slaan
Want zonder zon, mijn levenslessen,
Zou de wereld echt vergaan.
Kijk over grenzen, weet van tevoren;
Wat is er dan eigenlijk verloren?
19-7-2006
Lia van der Fluit (L!@): | Woensdag, juli 19, 2006 22:33 |
ha, ik ben net de A6 opgeweest... doe rustig aan meneer Janzen,,, en veul drinken,,,, | |
Littledolphin: | Woensdag, juli 19, 2006 18:34 |
harstikke mooi met een goede portie humor...en heel herkenbar dit verschijnsel!graag gelezen en nog een fijne dag!liefs | |