Aan het strand ontmoet, bedolven
of ten onder gaan
aan een overvloed van mens
op mens het gevoel van branding.
Laat mij de jutter zijn
die de leegte van de rotsen schraapt
dromenvanger van zee
en overblijfselen, het oneindige
begroeten, weer terugspoelen naar de bron.
Dag zon, dag maan, dag mens
ik ga.
n8vlinder: | Maandag, juli 31, 2006 00:48 |
jeetje deze is nog mooier zeg! ik ga eventjes verder neuzen in je lijstje. | |
sunset: | Zaterdag, juli 22, 2006 06:39 |
Wohw! Chapeau. Oprecht bewonderend gelezen dit. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 22, 2006 00:32 |
helaas zie ik geen E-mailadres van je hier, had bij dit wonderschone gedicht een treffende afbeelding geplaast die ik je toe wilde zenden... Annemieke |
|
lachebekje1988: | Zaterdag, juli 22, 2006 00:16 |
Heel herkenbaar voor iemand die woont aan het strand! KNUF |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 22, 2006 00:15 |
Dromenvanger van zee... mooi Annemieke |
|
Gert: | Zaterdag, juli 22, 2006 00:13 |
Schitterend, top gedicht. Groet, Gert |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 juli 2006 | ||
Thema's: |