De stekelbaars
Het was voor mij zo lang geleden.
Dat maakte hett net zo interessant
Wij moesten stil zijn als wij ‘t deden.
Geduld gebruiken en verstand.
En met mijn vinger tegen mijn mond,
legde ik hem het zwijgen op
Gespannen speurden wij in ‘t rond.
Toen zei hij zacht, “Stil Bompa stop.”
Hij ging wat meer naar voren hangen,
tot aan zijn enkels in de beek
“Bompa ik heb hem eerst gevangen”,
riep hij toen hij in zijn schepnet keek
Eliano was de grote winnaar hij ving de eerste stekelbaars
Ik had nochtans al kikkervisjes
Dat lapte ‘t ventje aan zijn laars
Jaloers riep ik “naar huis ’t wordt frisjes”
Dan nog tegen bomma bluffen dat hij de beste visser was
Hij hield ‘t bokaaltje voor haar ogen, met zijn mooie stekelbaars
En dan vijf minuten later, toonde hij mijn kleine kikkers pas
Ik kan het verliezen niet verdragen, ik ergerde mij blauw en paars
Wij zitten samen in de zetel ik kijk naar hem en hij naar mij.
Oei, Zou mijn bompa nu echt zo boos zijn
Ik geeft hem een duwtje en hij lacht blij
Ja, zo’n klein stukje komedie vindt den bompa reuze fijn.