De drieste wolken van de werkelijkheid,
speelse figuren tussen het azuur.
Stratus, cumulus, cumulomnibus,
zij vormen de echte lus,
van de realiteit.
Zwevend zonder denken, manipuleren.
Drijvend door slechts een zuchtje wind.
Dalend, stijgend, en voorwaarts.
Zonder patroon en toch aards.
nooit kunnen keren.
En toch verkleuring van hun heerlijkheid,
als de storm aan komt zetten.
Wit gaat over naar grijs en zwart
Zo ook soms liefde in 't hart.
Deelname aan de menselijkheid.