Het meisje heeft een besluit genomen,
tranen rollen over haar wang.
Ze gaat van hem scheiden,
ze trekt het echt niet langer meer.
Haar besluit stond all zo lang vast,
nooit durven te zeggen.
Al die jaren alleen ermee gelopen,
eindelijk heeft ze het vertelt tegen hele lieve vrienden.
Die haar zo steunen in de strijd,
waar ze al in zat en nu zit.
Altijd maar doen of ze gelukkig was met hem,
maar ze hield niet eens van hem.
Nu moet ze het zeggen nog,
ook al heeft ze het al zo vaak tegen hem gezegt dat ze wilde scheiden.
Hij zei al vaak dan ga je toch,
maar tegelijk zei die je red het niet alleen.
Het meisje is zo bang,
en haar besluit heeft ze vast gelegt.
Ja scheiden en bij hem weg gaan,
het huwelijk kan niet zo blijven bestaan.
Ja, tranen van verdriet,
de hoofd zit al zo vol.
Ze vecht al een half jaar,
tegen van alles en nog wat.
En nu dit maar het is beter,
nu moet ze hem nog verellen.
Haar familie en vrienden,
ja, ze zit er erg tegen op.
Maar ze weet ze is niet alleen,
ze heeft liefde volle steun om der heen.
dat heeft ze altijd al gehad,
dus het meisje red het wel.