Mijn gedachten spelen licht met de wind
die ze vederlicht optilt en meevoert naar het onbekende
de branding onvermoeibaar klettert zonder aarzeling
in een oneindige herhaling, door hoop en kracht bewogen
aan het einder waar de maan zichzelf in volle glorie vertoont
lijken driften mij aan te sporen, in een hunkering naar jou
maar het lot doet mij stof bijten, bevrijdt mij van een last
die mijn ziel bewaarde, het zilte oogvocht doet drogen
alles wat ik had verborgen in de naden van mijn hart
de droge plekken, de blessures door verdriet worden bevochtigd
door spatten van rijzende golven die de waarheid uiteen slaan
en neer rollen aan mijn voeten om de grieven weg te spoelen
de reflecties spiegelen zich in het grijze nat met schuimkoppen
mijn lichaam trilt ongecontroleerd door een streling van de waarheid
liefde is groot en oneindig, jij versmolten onder mijn tere huid
aanvaard als verlies, doch opgetogen voor die zeldzame momenten
waarin ik je lief mocht hebben, merendeels in zoete gedachten
mijn ogen hebben gezocht met een vraag aan zichzelf
het antwoordt verkregen door de spiegel van de zee…