Overdag zo gezellig en leuk
vriendinnen om mee af te spreken
Koffie, thee, eten, de hele meuk
´s Nachts zo argwanend als maar kan,
Paranoïde, hun vriendschap en interesse in mij
Ik geloof er niets van
Overdag zo spontaan en vrolijk
Vaak aan het lachen en een grote mond
Dansen en springen in het rond
´s Nachts zo onzeker en boos
Wie denk je wel niet dat je bent
Wil je nou echt dat iemand jou kent
Overdag zo vol zelfvertrouwen
Niemand heeft door wat er onder schuil gaat
Iedereen denkt, op haar kun je bouwen
Maar moet ik daarvoor niet eerst van mezelf houden?
Een drukke kamer in lopen is een drama,
Ik weet dat ze allemaal naar me kijken
Ik probeer achter iemand aan te gaan
Zodat mijn lelijke lichaamsdelen niet in de volle aandacht staan
Langs winkelruiten lopen is een hel,
De harde en dikke waarheid is zo wel erg duidelijk voor mij,
De slanke en mooie bevolkingsgroep, ik hoor er niet bij
Mijn toekomstplannen,
Die heb ik niet
Ik weet niet wat ik wil met mijn leven,
Heb ik wel iets te geven?
Kan ik het wel allemaal alleen
Een vriendje is er geen
Vertrouwen in mezelf ontbreekt,
Wat is het dat me zo steekt?
Al die duistere gevoelens in mijn hoofd
Ik wil er zo graag vanaf
Maar voel me verdoofd
Ik wil me niet zo voelen
Zo opgesloten in mijn zwarte gedachtenpatroon
Elke nacht luisteren naar mijn eigen gehoon
Zou zo graag willen stoppen met me aanstellen
Er zijn zoveel mensen die echte problemen hebben
Ga ik voor deze identiteitscrisis zitten rellen
Waarom kan ik mijn lichaam niet met rust laten,
Het geen pijn meer doen,
Op mijn littekens een zoen
Ik wil zo graag een goed mens zijn en ophouden met deze onzin
Ik probeer het, begin bijna elke morgen met een opgeheven kin